Ασυναρτησίες

 Το "σ'αγαπώ" το δημιουργούμε πρώτα μόνοι μας. 

Η διαφορά μεταξύ ψέματος και αλήθειας, εξαφανίζεται μπροστά στην παρουσία της απελπισίας μας. 

Θέλω απεγνωσμένα το "σ'αγαπώ" σου, γι' αυτό το κάνω αληθινό όταν μου το πεις, κι ας μην είναι. 

-

Με λένε σκληρή, επειδή είμαι απόλυτη. Με λένε σκληρή, και εγώ με λέω απλά νηφάλια. 

Ρίξε μια ματιά γύρω σου, και δες τους ακρωτηριασμούς. Δες τις φλέβες που κρέμονται σαν ταλαιπωρημένα καλώδια, έξω απο τους ανθρώπους. Δες πόσα συγχωρούν για να πιστέψουν σε ένα βρώμικο "σ'αγαπώ". 

Ο έρωτας είναι ένας θάνατος, και η μετά θάνατον ζωή είναι η Κόλαση που μένει μετά απο αυτόν. 

-

Θέλω να εφεύρω ένα καινούργιο "σ'αγαπώ", ένα που δεν μπορεί να ειπωθεί βλοσυρά, ένα που δεν μπορεί να ειπωθεί στα ψέματα. Ένα που μπορώ να πω στην μάνα μου, και στους φίλους μου και να το νιώσουν, ένα που αν το πω σε κάποιον εραστή, θα το πάρει σαν προσβολή. 

Θέλω ένα "σ'αγαπώ" που η αυθεντικότητα του να διώχνει. 

-

Δες πως αυτός ο κακοήθης όγκος της ανάγκης σε κρατάει δίπλα στην κακοποίηση σου. 

Δες πως ο φόβος της δυστυχίας είναι ένας δρόμος κυκλικός, μια στροφή των 360 μοιρών, ένας ουροβόρος που τρώει αυτό που δεν θέλει. 

-

Μου λένε κάποια στιγμή θα σιχαθώ την μοναξιά, λες και πρέπει να σιχαίνομαι τον εαυτό μου.  

Λες και την μοναξιά κάποιου άλλου, θα την αντέξω καλύτερα. 

Λες και το αντίδοτο στην μοναξιά υπάρχει στους άλλους, και όχι μέσα μας. 

-

Την μούχλα που λίγο-λίγο σου τρώει την ζωή σου, την ονόμασες αγάπη. 

Ξίδι στην γλώσσα σου, η αλήθεια. 

-

Μείνε, αφού αυτό θες, μείνε. Να ξέρεις όμως, πως κάποιος θα πρέπει να φύγει ούτως ή άλλως, και αν δεν φύγεις εσύ, θα φύγει ο άλλος, ή ο εαυτός σου. 

Τι θες να είσαι, η κάμπια, το ξερό κουκούλι ή η πεταλούδα; 

-

Εσύ μου λες "αν με αγαπάς, άσε με να μας καταστρέψω".

Ίσως έμαθα να αγαπάω λάθος.