Η Διασκέδαση Της Ταραχής

Βαρέθηκα και δεν ξέρω πια τι να κάνω, 

βασικά δεν ήξερα ποτέ, 

απλά φοβάμαι μην κάνω απο αυτά τα λάθη 

που δεν διορθώνονται 

Γενικά δεν φοβάμαι να κάνω λάθη, 

υπό την έννοια πως ξέρω οτι δεν μπορώ 

να τα αποφύγω ολοκληρωτικά, 

έτσι όσο κι αν με καταπίνει το άγχος καμιά φορά 

απλά λέω να δώ που θα με πάει το ρέμα, 

κι όσο μπορώ να κάνω καλές επιλογές 

με ό,τι μου δίνεται εκείνη την στιγμή 

Τα λάθη που δεν γυρίζουν πίσω όμως τα φοβάμαι, 

αυτά τα μεγάλα, που μπορείς να αποφύγεις 

αν απλά είσαι προσεκτικός

Ή ίσως και να μην μπορείς να τα αποφύγεις, 

κι αν ισχύει αυτό, δεν ξέρω τι τα κάνει μεγάλα 

Ίσως όλα τα λάθη να είναι ίδια, 

απλά κάποια να μας νοιάζουν κι άλλα όχι 

Είναι σαν να τα θέλω όλα 

και να μην θέλω τίποτα ταυτόχρονα 

Θα έπρεπε να καταλαβαίνω 

κάποια πράγματα όσο μεγαλώνω, 

σιγά-σιγά, χρόνο με τον χρόνο, 

μα βλέπω τα ίδια συναισθήματα να επιστρέφουν, 

η ίδια αίσθηση χάους 

Βαριέμαι μέχρι και θλίψη να νιώσω, 

σταματάω το κλάμα μου επειδή με κουράζει 

και έχω να ασχοληθώ με καλύτερα πράγματα, 

τώρα αυτό είναι αστείο, καλό ή λυπηρό; 

Αλήθεια, κουράστηκα να νιώθω άσχημα, 

ειδικά αν μου το προκαλούν άνθρωποι, 

όσο φαινομενικά σημαντικοί κι αν είναι

Και άνθρωποι που δεν μπορούν να σε εκτιμήσουν 

και σου δημιουργούν θλίψη, 

πόσο σημαντικοί να είναι άραγε; 

Κατηγορούμαι συνεχώς για πράγματα που θα έβαζα 

και τα δυο μου χέρια στην φωτιά οτι δεν είμαι 

Δηλαδή, εντάξει, έχω εμμονή 

με το να ελέγχω τα πάντα και τους πάντες, 

χάνω εύκολα τον έλεγχο αν έχω νεύρα, 

κρίνω γρήγορα και ίσως πιο σκληρά απ’ ο,τι θα έπρεπε, 

καμιά φορά γίνομαι πολύ υποκειμενική, 

όσο κι αν το σιχαίνομαι 

Μα ποιος μπορεί να έρθει και να πει για εμένα 

πως είμαι ανώριμη, ή αναίσθητη, ή κακιασμένη χωρίς λόγο, 

χωρίς να γελάσει απο το πόσο αστεία 

ακούγονται αυτά που λέει; 

Ποιος μπορεί να με κατηγορήσει για πουστιές, 

και πως μάλωσα με φίλες για μια πούτσα, 

ή να πει πως του είπα ψέματα; 

Αν είναι να με σχολιάσεις, τουλάχιστον σε παρακαλώ, 

φρόντισε να είναι η αλήθεια, 

να κρατήσουμε και οι δύο την αξιοπρέπεια μας έτσι 

Όταν είσαι μόνος σου, είναι δύσκολο να πείσεις τους άλλους 

οτι είσαι μόνος απο επιλογή και όχι επειδή έτσι κατέληξες 

Ίσως να μην χρειάζεται να πείσεις 

και κανέναν τώρα που το ξανασκέφτομαι, 

ίσως το λάθος σου να είναι αυτό, 

το πόσο πολύ σκέφτεσαι αν θα σε πιστέψουν 

οι άλλοι και αυτό συνήθως είναι σύμπτωμα ενοχής

Καλύτερα η σιωπή και μοναξιά λοιπόν.

Ναι μοναξιά, 

δεν χρειάζεται να το διορθώσω σε μοναχικότητα, 

για εμένα καμιά λέξη απο τις δύο 

δεν κρατά κάτι αρνητικό απο μόνη της, 

εμείς διαλέγουμε το που δίνουμε

αρνητική έννοια

Καλύτερα να μην μιλάω και να μην μου μιλάνε, 

μπορεί να μην έχει την διασκέδαση της ταραχής, 

και η γαλήνη να είναι βαρετή, 

μα στο τέλος της ημέρας, η γαλήνη

είναι πάντα γαλήνη, ενώ η διασκέδαση, 

όσο διασκέδαση κι αν είναι, 

θα είναι πάντα της ταραχής 

Διαλέγεις το δηλητηριό σου στην τελική, 

κι αν είναι να αυτοκτονήσω 

γιατί να κόψω τις φλέβες μου 

αντί να πάρω ένα σκασμό χάπια; 

Αν και τι ακριβώς ψάχνω εδώ πέρα, 

το έχω καταλάβει πως η λογική είναι ελλειπής 

παντού και σε όλους 

Ή ίσως να είμαστε μαζοχιστές απο την φύση μας

Όταν όλοι είναι για τον πούτσο, 

δεν είσαι εσύ ο φυσιολογικός, 

αλλά η ανωμαλία στο σύστημα